Toegankelijkheid
Niet iedereen kan uiteraard zulke data (zie deel 1) bij elkaar leggen en verwerken tot bruikbare modellen, je dient vooral toegang te hebben tot een massa logs en meta data, en de technologische capaciteit om deze te verwerken.
Zulke entiteiten moeten ook de expertise in huis hebben (of halen) om deze data nuttig te kunnen gebruiken voor hun doeleinden. Met een boel logs en data ben je niets, zonder de juiste datamodellen, statistieken en berekeningen.
Een openbare vervoersmaatschappij zoals de NMBS of De Lijn bijvoorbeeld, kan op een lawine aan metadata zitten. (Tijdstippen, aankopen kaartjes, smartphone locaties, lengte van de ritten, bezettingsgraad, reistijden ...) maar er uiteindelijk weinig nuttigs mee doen (wat ze, te zien aan de zeer gebrekkige indeling en bezettingsgraad van sommige verbindingen, ook niet met succes doen).
Een stad, kan weer op andere makkelijk daarmee te correleren data zitten zoals data uit gezichtsherkenning, het bezoeken van een gemeentehuis (waar u uiteraard mooi op voorhand een reservatie voor maakte via je smartphone) of de plek waar u wandelde, parkeerde of een deelfiets gebruikte.
Leg al deze data samen, en u hebt een mooi beeld van hoe dat individu “P-003129” (Silvie uit Merksem, met haar trouwe viervoeter “Jules”) haar dag doorbracht en met wie, waarom en hoeveel daar eventueel aan te verdienen valt.
Dat P-003129 eigenlijk Silvie *name redacted* is, is irrelevant, maar toch ook
makkelijk te achterhalen, via de SIM-card die in de smartphone van Silvie aanwezig is (een I-phone SE), of via haar mobib-kaart die ze gebruikte toen ze op een
tram stapte. Maar dan nog, het hoeft niet eens. Dit individu heeft een
budget aan “consumer tokens” (euro’s) en een kostprijs die gekoppeld
is aan een resem data die evenzeer makkelijk kan achterhaald worden.
Neem van al deze individuen de nodige data en je kan zelfs voorspellen wanneer ze toe zijn aan een nieuwe smartphone, of wanneer ze waarschijnlijk spaghetti gaan klaarmaken (woensdag, als ze haar dochter van school is gaan halen).
Math without trust
Alles is slechts wiskunde, data en op elkaar inspelende bewegingen.
Maar in tegenstelling tot de perfectie van bitcoin, waar een decetrale, non-politieke objectieve wiskunde doorheen de tijd maalt met echte waarde, gaat de verwerking van meta-data en de CBDC die daar zàl mee verbonden worden wel over politiek, over beleid en een ZEER subjectieve manier van omgaan met de geleverde data.
Iemand zal beslissen over ongeveer alles. Als een alwetende orakel.
Dat “orakel” zal een gezichtsloze, criminele en corrupte organisatie worden (of al zijn), en zal beslissen en oordelen over de zaken die ons aangaan.
Ze zullen een “OK” of “Not OK” label geven aan alles, van uw stofzuiger, een blikje coca-cola, of de geplande reis naar Costa Rica.
En een of andere entiteit zal de “Neo” of Sentinels zijn van deze wereld vol meta data, ze zullen de Alpha en Omega zijn van uw wereld… uw gevangenis.
Of nog veel simpeler: via ANPR camera's 1 die zo goed als elke stap van P-003129 door de stad (kunnen) registreren. Wie trouwens denkt dat dit sciencefiction is, is eraan voor de moeite. Deze zaken worden momenteel actief gebruikt, en maken deel uit van de gevangenis om u heen.
De mensen die dit allemaal aankaarten mogen dan wel systematisch als “wappies” of “complot-denkers” worden weggezet door de propaganda-pers, ze hebben wel keer op keer gelijk gekregen de afgelopen jaren. Over zowat alles … de afschaffing van het bankgeheim, tot het manipuleren van bewegingen van mensen.
Op dit moment kunnen overheden, diensten, op enkele minuten tijd weten waar iemand is geweest, waar die naartoe gaat, en waar die geweest is. Uiteraard doen ze dat niet zomaar, of voor de lol.
In de toekomst kan zulk wapen echter meteen ingezet worden voor meer routine-onderzoeken, of zelfs het beheren en herder spelen naar de gewone bevolking toe.
Je moet je voorstellen dat een regime dat u als burger niet echt goed gezind is, aan de macht komt, en u met deze wapens zal bekampen, beheren en manipuleren.
We moeten voor voorbeelden gewoon kijken naar wat de Chinese overheid doet met hun burgers.
De metadata rond deze bewegingen, is extra informatie die het plaatje compleet maakt voor deze overheden.
Er valt, aan de andere kant ook iets te zeggen voor de de facto realiteit dat echte individuele totale privacy evenzeer een utopie is, zeker wanneer vele mensen meer en meer gratis data delen met om het even welke app, smartwatch, fitbit, facebook pagina en een eindeloze stroom aan enquêtes. In ruil voor een kortingsbon van 2 euro of 10 seconden aandacht van hun vrienden geven ze zowat alle informatie prijs over hun privé leven.
Evenzeer zal bv. de TV-streaming dienst die je waarschijnlijk op z’n minst deelt met je huisgenoten op eenzelfde account, niet meteen een goed individueel beeld geven van wie naar wat kijkt.
Deze data die we delen is niet absoluut privé.
De data die echter in databanken opgenomen wordt is een wapen, en daar zijn we ons nog niet vaak genoeg van bewust.
Net omdat mensen het niet kan schelen, of het niet weten, is het aanporren en aanspreken van politici over dit onderwerp zo goed als onbestaande.
Een snelle zoektocht naar “privacy” standpunten in de partijprogramma’s van Vlaamse politieke partijen, leverde niets op.
Evenmin het zoeken naar duidelijke standpunten inzake “bitcoin” trouwens, dat zal nog een 10 jaar extra duren waarschijnlijk, maar dat ter zijde. Ze staan hier nu eenmaal 10 tot 15 jaar achter op de meeste zaken, omdat politiek enkel maar dient om de grootste gemene deler via TV kanalen te paaien en intussen zelf hun postjes te verzekeren.
Deze metadata en camerabewaking van onze straten (waar er letterlijk meer camera’s op de “vrije mensen” staan gericht dan op de gevangenen in een echte gevangenis), toont meteen de discrepantie tussen de realiteit en de richting waar onze huidige Europese wetgevingen naar toe evolueren. Ik denk dat het punt hier duidelijk is: metadata samen met de steeds verder evoluerende surveillance, laten bepaalde instanties en bedrijven op een berg aan data zitten met een macht die hen eigenlijk boven het hoofd is gegroeid.
Da’s echter niet alles, één stukje van de totalitaire privacy nachtmerrie moet echter nog in vol ornaat voorgesteld worden.
De invoering van de CBDC digitale Euro
De opzet en “working papers”, werd net als de MiCA regelgevingen, stilletjes, ver weg van de debatten, goedgekeurd en er door geduwd, nadat een kleine werkgroep van de Europese Commissie (met enkele socialisten, extreem-groenen en een verloren gelopen N-VA mandataris die vrolijk mee stemde met borderline communisten als Paul Tang).
We mogen dan wel alweer weggezet worden als (rechts-) extremisten, te negeren marginalen of Flip Fluitketel2 types (een referentie voor de ouderen onder ons;) wanneer we durven zeggen dat de CBDC er aan komt en geprogrammeerd zal worden, maar het is zo.
Het komt er aan.
Voorgeprogrammeerd geld (het door dat voorgeprogrammeerd kunnen zijn, per definitie geen geld meer, … een contradictie in termen eigenlijk, het bevat dan einddoelen (het verplicht aankopen van door het regime goedgekeurde goederen), vervaldata (zodat sparen onmogelijk wordt) en andere opties.
Het ontneemt de vrije economie ook meteen één van de meest beduchte en natuurlijke wapens die vanuit de bevolking kunnen toegepast worden. Een wapen dat doorheen de geschiedenis al meermaals werd gebruikt (zij het van zelf of uit noodzaak) door een eindresultaat van een gebrek aan vertrouwen.
We hebben het hier over een “bank run”. Een plots opduikend gebrek aan vertrouwen waarbij investeerders of gewone burgers “hun geld” gaan afhalen.
Een CBDC ontneemt voor dat gedeelte van het M1 geld, deze wapens.
Dat klinkt misschien goed (zeker wanneer u een communist bent) maar het is in feite een zeer jammer zaak, die een gezonde economie onmogelijk maakt door de grootste sto(c)k achter de deur van “louche structuren” weg te nemen.
Wanneer bij voorbeeld, de Franse bevolking het zaakje niet meer vertrouwde rond de John Law3 schema’s (die tegelijk investeerder, gokker, minister van financiën en hoofdbankier, plus centrale bankier was), ontstond er wantrouwen. Dat wantrouwen sloeg om in een massale bank-run.
Waarna de economie verder kon herstellen.
“Zo’n vaart zal het wel niet lopen” is dan altijd het excuus en de uitleg van de gevestigde waarden. De experten en de nep-specialisten die in de media komen als bliksemafleider.
Ze zeggen wat al eeuwen gezegd wordt: “blijf kalm”, “alles is ok”, en “wij weten het beter”.
Dat was het ook in 1719 en 1720 in Parijs, ongetwijfeld. Toen er karrenvrachten goud werden afgehaald door de front-runners van deze golf, en er enorm veel mensen berooid achterbleven.
Dat is niet fraai, maar wel broodnodig wanneer er excessen en onregelmatigheden in een economische structuur gebeuren.
Deze zaken onmogelijk maken door een totale-controle coin, zàl elders in de samenleving ernstigere en meer vernietigende gevolgen hebben dan wat failliete mensen en verloren fortuinen. Wanneer je een economie en het monetaire systeem op deze manier manipuleert, zal er ergens anders een eindresultaat komen dat negatief zal uitdraaien voor zowat iedereen. In welke vorm is niet te voorspellen uiteraard.
De verdeling tussen de verliezers en de winnaars (terecht of onterecht, doet er zelfs niet toe want geld op zich is niet voorzien van een morele waarde).
Maar helaas, ook dat zal men afnemen.
Men zal geld een “ziel” een “mening” proberen geven. De mening van enkele oude politici in een gezichtsloos, vormloos parlement waar geld een abstract begrip werd.
Deze reeks mogelijke programmatie en eigenschappen maken dit een wapen.
Het is samen met de verzameling metadata een wapen dat niet in handen mag vallen van … eender wie. Het is te zeer een totale-controle middel om zelfs maar toe te laten. Mijn mening is dan ook dat er in de Europese grondwet een artikel moet komen dat een totaalverbod oplegt voor dit soort programmeerbaar “geld” (een gebruik op vrijwillige basis op de privé markt is geen probleem uiteraard, anders kan je zelfs geen kermis jetons meer hebben in principe).
Die vergelijking met de jetons van een kermiskraam, zijn niet een zo gek, we zitten immers met een fake coin (de euro) die almaar wordt bijverzonnen (zoals Peter Praet 4van de ECB zo wonderlijk uitlegde ooit) en weldra enkel en alleen binnen een bepaald kader mag en kan werken en “waarde” hebben.
En ja, we weten dat de ECB deze CBDC niet vanaf de eerste dag “full force” alle geld gaat laten vervangen, men gaat niet in één keer alles van cash gebruik afschaffen en vervangen door deze CBDC, dat weten we ook.
Ze zullen een kaasschaaf-methode gebruiken, en het zoetjesaan een grotere rol laten beginnen spelen in de aanval tegen cash geld, en vervolgens het inlijven als een middel om sociale credit scores en andere totalitaire rommel te implementeren.
We gaan voort intussen met een kijk op de privacy nachtmerries die op ons afkomen.
Het spook van de GOSbank
Een totalitair regime is niet veraf meer inzake databehandeling.
Waar China ons voor ging, gaan we stilaan eenzelfde beweging zin in
Canada, Australië en vervolgens ook Europa.
Het verschil tussen de metadata-baronnen en de rest van de data-markt, is enorm.
Geholpen door de wetgevingen, zijn er net als in de immo-wereld, waar
verschillen tussen kleine verhuurders en conglomeraten met duizenden
panden, grote verschillen tussen de mogelijkheden opleveren.
Telkens wanneer er nieuwe wetten en regels komen, vallen er kleintjes
uit de boot die niet meer mee kunnen (financieel of organisatorisch)
en worden deze data, panden of overschotten op de markt opgeslokt door de groten.
Da’s waar de Marxisten al een honderd jaar over zeuren (in duffe zaaltjes die naar katten ruiken), maar waar ze wel het punt hebben dat alle economische vrije markt activiteit (dus ook de data markt) eindigt wanneer de groten elkaar hebben opgegeten en de markt van 1 iemand of 1 entiteit wordt. (Zelf hebben deze soort communisten dit spel erg goed onder de knie door alvast heel de markt in te nemen om noodlijdende mensen om te zetten in lidgeld en gratis arbeid).
Kleinere en middelgrote zaken worden dan ook op data gebied doodgeslagen met GDPR, MiCa , Know-Your-Customer (KYC) en andere regels, en zullen in de toekomst nog meer geconfronteerd worden met administratie om iedere eurocent te verantwoorden die ze binnenkrijgen en uitgeven. Tegelijk moeten ze iedere interactie en data-gebruik blijven bijhouden.
Men gaat deze bedrijven ook veronderstellen alle wetgevingen op te volgen inzake gebruik van persoonlijke data. Tegelijk kunnen ze niet veel voordeel halen uit al die data en bijbehorende metadata.
Zo kunnen ze minder makkelijk de ideaal haalbare prijs voor een goed of dienst bepalen, of de bezettingsgraad van iets bepalen, ze geven meer uit aan marketing om eenzelfde niveau van kennis te proberen bereiken dan hun grotere concurrenten (en de staatssystemen).
Aan de andere kant staan dus de metadata baronnen.
Deze kunnen zowel met de staat bevriende conglomeraten zijn, overheidsbedrijven, onderdelen van een staat zijn (Centrale bank, sociale zekerheid, belastingdiensten...). De top echelons van zulke instanties zijn meestal ook bezet door familie of vrienden van elkaar. De evolutie in de toplaag van Alcatel, France Telecom, VRT, De Lijn, NMBS, Umicore, Proximus,... kunnen hier als mooie voorbeelden dienen.
De groten kunnen meer data bij elkaar krijgen, en hier in een steeds sneller tempo en op een meer efficiënte manier van gebruik maken. Ze bezitten niet alleen financiële instellingen, betaalproviders, maar evengoed een van de (of meerdere) grote conglomeraten die zoveel merken en bedrijven bezitten, dat de data waarop ze kunnen werken een gigantische voorsprong geeft. In realiteit leggen ze deze data samen, of delen (verkopen) ze deze ook aan anderen. Ook dit is geen sciencefiction.
In 2018 werd Facebook hierop betrapt (men verkocht data EN metadata aan derde partijen), in 2022 hebben zowel TikTok als Snapchat de locatie data, browser-historie en persoonlijke data verkocht, Deutsche Telekom verkocht (of “lekte”)als telecomoperator dan weer de tijdstippen en data over acties van hun gebruikers op het netwerk. Hetzelfde gebeurde met e-mails, waarbij de metadata vaak gebruikt
werd om locaties en omstandigheden na te gaan. 5
Sommige operatoren maken ook handig gebruik van de gaten in deze wetgevingen om toch door te gaan met deze praktijken. Hun lobbygroep 6 zal daar hoogst waarschijnlijk voor niets tussen zitten me dunkt.
Meta-data gebruik:
Jan betaalde in een kledingszaak met zijn bankkaart. De zaak zelf weet uiteraard zijn naam niet. De bank wel, de betaalprovider weet de gegevens van de kaart, plus het rekeningnummer. De databank van de zaak zelf (of hun klantenkaart-systeem) weet ook in welke kledingszaak, op welk tijdstip Jan kwam winkelen en wat hij kocht is ook makkelijke te achterhalen aan de prijs of de detailrekening, ... men weet zelfs indien gewenst hoeveel Jan gemiddeld uitgeeft aan deze zaken en of het gekochte kledingsstuk tot de onder-, midden-, of hogere klasse behoorde van het gamma van deze zaak. Men gaat soms zelfs zo ver om ook de muziek die gespeeld werd er bij te loggen, of het aantal personen in het gezelschap van Jan (vooral dan in hospitality zaken dan).
De meta data die wordt gebruikt gaat echter niet over het al-dan-niet kopen van een nieuwe das of hemd door deze denkbeeldige Jan Janssens, maar past eerder in een bredere macroanalyse. Men weet op voorhand dat Jan nog net genoeg geld over heeft in z’n budget om een hemd, garnaalkroket of elektrische step te kopen aan de prijs die werd vooropgesteld in de zaken die mee in de markt zitten.
Deze analyse gaat op grote schaal (een 450 miljoen mensen in Europa trouwens). Waarbij trends, bewegingen en voorspellingen centraal staan. Distributie, productie, just-in-time delivery... past daar allemaal in. Met één groot verschil dat er weldra aan komt: een “game-changer” voor de data-miners : de digitale CBDC euro.
Hiermee kan me de droom van de vroegere Sovjets uitvoeren en een twee-lagen economie die van A-tot-Z kan opgevolgd worden voor het plebs, met als extraatje een volledige, vrij risicoloze en low-effort manier om de bevolking verregaand te controleren, manipuleren en hun ziel te ontnemen.
De invoering van een bitcoin standaard zou hier, wanneer het eindelijk omhelst wordt door de Europese instanties, een oplossing kunnen bieden.
We gaan verder over de EDB en de gevolgen van een CBDC en metadata mijnen, in deel 3.
einde deel 2/3
twitter.com/deadeyes
w3.do/lBotXc7y (“we create money”)
https://etno.eu/