దీనికి మునుపటి కథ వర్షాకాలం ఇక్కడ చదవండి
శరద్కాలం... అమవాస్య... చీకటి పడుతోంది...
విస్తారంగా పాకిన మర్రి చెట్టు ఊడలు గాలికి ఊగుతున్నాయి. చందమామ లేని కారణంగానేమో అప్పుడే సూర్యాస్తమయం అయినా చిమ్మ చీకటిగా ఉంది.
కొండ మీదున్న గుడిలో కాలక్షేపం చేసే రాజు అనే కోతి, ఆ రోజు మాత్రం గుడిలో సందడి పెరగడంతో, దొరికినన్ని కొబ్బరి ముక్కలు, అరటి పళ్ళు తిని మహా ఆనందంగా కొండ దిగాడు.
ఈ రాజుగాడికి భలే గర్వం, తనని చూసి పిన్నలు పెద్దలు పండో ఫలహారమో ఇచ్చి దండం పెట్టుకుంటారనీ! అదే ఊపులో హుషారుగా ఈలలు వేస్తూ చెట్టు కొమ్మలు పట్టుకుని వేళ్ళాడుతూ మర్రి చెట్టు దగ్గరికి వచ్చాడు.
చందమామ లేని రాత్రిలో మర్రి ఊడలు వింతగా కనబడ్డాయి. అకస్మాత్తుగా తను వేస్తున్న కూతలు ఆపేసి నిశ్శబ్దంగా విన్నాడు. కీచురాళ్ళ చప్పుళ్ళు, కప్పల బెక బెక లు తప్ప మరో ప్రాణి ఉన్నట్టు ఆనవాళ్ళు లేవు.
కానీ ఊడలని కదిలిస్తూ ఎవరో నడుస్తున్నారనిపించింది. రాజుగాడి ఒంట్లో భయం పుట్టింది, లేని ధైర్యం తెచ్చుకుని గబుక్కున పరుగందుకున్నాడు. కాలువ ఒడ్డున చేరి ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు. అక్కడ అంత చీకటిగా లేదు, బోలెడన్ని చుక్కలతో మల్లె పందిరి అల్లినట్టుగా ఉంది ఆకాశం.
అడవికి తూర్పు దిక్కుగా... దట్టమైన చెట్ల మధ్య....
"ఇదిగో, ఇటే, కొంచం తొందరగా నడవాలి!" అంటూ గాబరా పెడుతున్నాడు ఖగుడు.
"అప్పుడే మొదలైనట్టుంది. మనం కలిసి చూడాలిగా," అంటూ ఖగుడు చాలా ఉత్సాహంగా ఆకాశం వైపు చూస్తూ ముందుకి ఎగురుతూ, మళ్ళీ తార దగ్గరికి వస్తున్నాడు.
నేలమీద తార చాలా నిదానంగా నడుస్తోంది. తనకి ఊహ తెలిసినప్పటి నుండి ఇంత దూరం ఏనాడు ప్రయాణించలేదు. ఆయాసంగా ఉన్నా పట్టు వదలని విక్రమార్కుడిలా ముందుకు వెళ్తోంది.
"మర్రి చెట్టు కనబడింది అంటే, ఇహ వచ్చేసినట్టే," ఉత్సాహంగా అన్నాడు ఖగుడు.
అంతే నెమ్మదిగా, తన మిత్రుడు చూపిస్తున్న దారిలో వేగం తగ్గించకుండా నడుస్తోంది తార.
అలా చాలా సేపు నడిచాక విశాలమైన మైదానం కనబడింది. మెల్లగా తలెత్తి చూసింది, అబ్బుర పడేంత అందంగా నక్షత్రాలు నల్లటి అంబరంలో అమర్చినట్టుగా ఉన్నాయి.
ఉన్నచోటునే మైమరచిపోయి చూస్తున్న తారకి, "ఇటు రా తారా, ఇక్కడి నుంచి చాలా బాగా కనబడుతుంది,” అన్న ఖగుడి మాటలు వినబడటంతో అటుగా వెళ్ళింది.
కాస్త ముందుకి వెళ్ళగానే ఎడమవైపున దూరంగా కొండ, దాని మీద గుడి బహు బాగా కనబడ్డాయి తారకి. పక్కనే ఎల్క, బకుళ కూడా కాలువ ఒడ్డున ఇసుకలో పలకరిస్తూ కనబడ్డారు.
చల్లటి గాలి, నల్లని నింగి, తళుక్కుమంటున్న తారలు చాలా ఆహ్లాదకరంగా ఉన్నాయి. అంతకుమించిన అందమైన దృశ్యాన్ని తార ఊహించలేక పోయింది. వీళ్ళందరినీ చూసి రాజు కూడా ఈలలు వేస్తూ వచ్చి పలకరించాడు.
దూరంగా టపటపమంటూ శబ్దం రావడంతో అందరూ కొండ వైపు చూసారు. ఊహకందని రంగులతో అమావాస్య రాత్రి మెరిసిపోయింది. ఈ స్నేహితులంతా విస్తుపోయి వెలుగులు చూస్తూ టపాసుల హోరులో కేరింతలు వేసారు. ఆ రోజు దీపావళి కదా మరీ!