Januari 2024
Good things come to those who wait, dus iedereen die met geduld mijn ge-emmer over slow content heeft aangehoord en met vertrouwen toch alvast zich had aangemeld voor mijn Substack: lekker bezig en mijn dank is groot.
Ga er lekker voor zitten (of lees in etappes), maar hierbij: mijn eerste L Monthly. Januari.
Het moment: Nieuwjaarsavond
Het is net na twaalven en ik zit op bed in de slaapkamer van vrienden. Ik zie de kleurige spatten van vuurwerk en het onophoudelijke geknal is keihard…maar Grace is desondanks in mijn armen in slaap gevallen. Voorzichtig, carrying precious cargo, ga ik weer naar beneden. Terwijl Vin staat te praten met de gastheer, champagneglas in de hand, glip ik langs hem en vlei ik mezelf neer op de bank met Grace tegen me aan.
Zoals wel vaker verdwijnt alles om me heen als ik naar haar kijk: ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Die mooie lange wimpers, haar oliebollenwangetjes, dat lieve mondje. Ik vind haar zo intens prachtig. Of ze nou slaapt, huilt met die belachelijk schattige pruillip, of me verwent met die verrukte tandeloze lach: ik ken gewoon niets beters meer.
Vorig jaar had ik op oudejaarsdag een terugplaatsing van embryo nummer twee. Na driekwartier gepruts zat ik tegen het plafond van de stress. Het duurde uiteindelijk twee uur voordat die eventualiteit goed en wel in mijn baarmoeder zat.
Om te zeggen dat ik vorig jaar klokslag twaalf uur Vincent kuste met de wens dat we er dit jaar zo bij zouden zitten is te kort door de bocht. Zo voelde het toen niet: ik kon nog niet zo ver vooruitdenken, leefde van week naar week in het traject en het idee dat er ergens dit jaar echt een zwangerschap uit een van de pogingen zou rollen was nog veel te abstract voor mij op dat moment. Het was ook nog eens totaal onwaar want Vin was ziek en ik was ook wel klaar met de dag na dat ziekenhuisbezoek. We gingen 31 december 2022 gewoon om 10 uur naar bed.
Dus nee, het is geen sprookjesachtig ‘mijn wens van vorig jaar is uitgekomen’ nieuwjaar.
Maar het is wel een knus, vederlicht en alsnog bijzondere start van een nieuw jaar, aangezien embryo nummer drie, in 2023 gegroeid, gevierd en gebaard, veilig en gezond, vredig in mijn armen ligt te slapen.
Inspiratie: mijn leuke voornemens van 2024
Begin dit jaar zag ik bij Gretchen Rubin (en zij had hem weer van Tumblr) deze quote en dat inspireerde me tot leuke, gezellige en grappige voornemens voor 2024.
Leuke dingen doen met Grace.
Kijk, ik ben me er hartstikke van bewust dat die meid met twee maanden nog geen halve meter voor zich uit kan kijken maar ook nu ze zo klein is, wil ik haar meenemen, haar dingen laten ervaren en leuke activiteiten met haar ondernemen.
Ik wil haar ook nu al kleine hapjes van het leven laten proeven. Tentoonstellingen, lunchen, zwemmen, haar gewoon meenemen naar vrienden en nieuwe plekken. Natuurlijk ten alle tijden rekening houdend met haar gezondheid en geprefereerde prikkel-threshold, wil ik lekker vroeg beginnen met een leuk leven samen maken.
Elke maand naar een bijzonder restaurant.
Ik geniet enorm van een mooie menu, een passende wijn en een flinke scheut culinaire poespas bij mijn eten en heb de horeca enorm gemist in 2023.
Dankzij de zwangerschapsmisselijkheid in de eerste 19 weken, maar ook daarna was mijn smaak anders en kon ik minder lang comfortabel zitten, waardoor ik heus wel uit eten ging maar lang niet zo uitgebreid en leuk als andere jaren.
Tijd om weer te gaan wentelen in de horeca, vond ik dus.
Nou hoef ik echt niet per se elke maand naar een restaurant waar ze de Michelinsterren uit de hemel koken maar elke maand een leuke restaurantervaring lijkt me prima haalbaar.
Financieel heb ik er een potje voor gespaard vorig jaar en ik heb lieve ouders en schoonouders die graag een avondje oppassen, dus dit moet lukken.
Allerlei soorten zelfzorg uitproberen.
Noem mij grenzeloos naïef, ambitieus (of loederig) als kersverse moeder, maar mij lijkt eens per maand een moment voor jezelf nemen echt niet zo’n issue.
Voor mij zit de uitdaging niet zo zeer in tijd maken of oppas vinden maar in me even mentaal losmaken van haar. Tegelijkertijd geloof ik dat dat moet (mag) groeien met de tijd — met een tikkie jezelf ertoe zetten, want die downtime is (in elk geval voor mij) hartstikke goed.
Dus ik wil lekker ergens een massage boeken (het liefst zou ik een uur lang alleen maar een Indiase hoofdhuidmassage nemen want dat vind ik ZO ontspannend, kan ik alleen niet vinden), ergens een goed glas wijn drinken, alleen naar de film, en weer eens naar de voetreflexzonetherapeut waar ik in de laatste fase van mijn zwangerschap zoveel aan gehad heb.
Vrienden zien: spontaan en gepland
Op mijn insta schreef ik er al over tijdens de 23 leuke dingen van 2023: ik heb vrienden met wie Vin en ik om de haverklap spontaan afspreken, simpelweg doordat we het gewoon proberen, en met Susannah -die een intens druk leven heeft- staat er eigenlijk altijd wel een date gepland om ons op te verheugen. Ik realiseerde me eind 2023 dat ik die energie wilde meenemen en toepassen in mijn andere vriendschappen en relaties.
En dus is mijn leuke voornemen:
proactiever ook andere vrienden te benaderen voor een random spontaan plan;
of juist voor een geplande date met voorpret tot gevolg;
maar ook wat vaker ‘ja’ te zeggen tegen (onverwachte) uitnodigingen
Memorabele boeken lezen
Ik heb een belachelijke leessnelheid en heb jaren- en jarenlang alle Young Adult fantasy verslonden die op mijn pad kwam. Daar heb ik onwijs van genoten want het leest niet alleen lekker weg het is vaak ook wat vooruitstrevender en inclusiever dan de behouden, meer literaire boeken.
Desalniettemin is er een soort Young Adult Fantasy Goop ontstaan in mijn brein waardoor ik van 90% van wat ik gelezen heb GEEN ENKEL BENUL meer heb. Ik heb alles op een grote hoop gegooid en als je me een boekenkaft zou laten zien zou ik echt for the life of me geen coherent plot meer kunnen herproduceren.
Sterker nog, ik wist niet eens meer dat de Court series een hoofdpersoon had die Grace heette totdat iemand op Instagram vroeg of daar de naam van onze dochter vandaan kwam (hahahaha)(nee dus).
Daarom is mijn ander leuke voornemen om dit jaar -naast de makkelijke boeken die ik (her)lees om in slaap te vallen- boeken te lezen die ik wel onthoud. Ik ben bijvoorbeeld van plan van dit rijtje een aantal boeken af te plukken en me te laten adviseren door mijn Pop Culture Sommeliers Nienke en Mieke.
De Maand: Hoe was jouw Januari, Lian?
Nou, leuk dat je ‘t vraagt, want ik ging behoorlijk out of my comfort zone.
Het was een maand van enge dingen doen. Ik laat het zo veel mogelijk secundair zijn dat ik me terwijl ik enge doe ook geïntimideerd, niet voldoende deskundig en niet goed genoeg voel. Jammer dan, we gaan het toch doen.
Dat was deels met intentie: ik bracht zelf een mini-oplage van een dichtbundel uit over mijn vruchtbaarheidstraject en het zwanger worden van Grace. Het was een experiment en een bewuste keuze om de superintieme gedichtjes en fragmentjes te verzamelen en eenmalig, alleen op papier, uit te geven. Ik ben -in tegenstelling tot de huidige trend- eigenlijk alleen maar meer gesteld geraakt op kwetsbaarheid bewaren voor mijn echte intimi en mijn privacy en innerlijke belevingsbewereld te bewaken als de grote schatten die het zijn, en dit was echt even een inkijkje in mijn ziel en zaligheid wat ik de wereld gaf. (Deze post van de Holistic Psychologist geeft aardig weer hoe ik in de digitale wereld probeer te bewegen: altijd nadenkend over wie er allemaal meekijken en mijn kwetsbaarheid is geen show die ik voor iedereen en voor gratis opvoer)
Dat vond ik dus best spannend, zeker omdat dit geen bundel was die per definitie geschikt leesvoer was voor alle mensen met een (sterke) kinderwens die (nog) in een fertiliteitstraject (zouden) starten. Dit was een bundeltje zowel voor iedereen in ieder stadium als voor niemand specifiek, geschreven door iemand met wie je je ook heel goed NIET kunt identificeren: een vrouw met ambivalente kinderwens en gebrekkige vruchtbaarheid, die binnen de termen van een IVF-traject relatief snel en makkelijk een baby krijgt. Nou betoog ik ook nergens dat alles wat ik zeg voor iedereen geldt (eerder het tegenovergestelde) maar dat maakte de bundel net zo persoonlijk als het traject.
Daarnaast was het zelf uitbrengen van dit bundeltje ook praktisch gezien gewoon teringspannend. Waar je in een e-book elke fout en scheve opmaak nog kan verbeteren na het online zetten is een bundeltje in print uitgeven wel even andere koek. Hij moest foutloos en perfect naar de drukker en dus moest IK hem foutloos en perfect aanleveren, en niet alleen dat: ik stond doodsangsten uit dat ik hem lelijk zou vinden.
Maar gelukkig, hij was foutloos en ik was dolbij met het prachtige dikke papier en mijn uitgekozen kleur rood. Ik heb met trots en liefde alle exemplaren ingepakt en opgestuurd — en het hele proces smaakte naar meer. Er komt in de toekomst zeker nog eens zo’n fysiek boekje om te bestellen.
En toen werd ik ook nog eens gemeentedichter.
Lianne Collignon stuurde me het bericht door dat er gezocht werd naar een nieuwe gemeentedichter en ik voelde meteen: dit is iets.
Ik ben sowieso van de ‘fuck it, we’ll do it (live)’-overtuiging. Als er zich een interessante kans zich voordoet dan ben ik 90% van de tijd bereid hier een gooi naar te doen. Als het goed gaat: leuk. Als het niet goed gaat: een leuk verhaal, levenservaring of een les, dus winnen doen we sowieso.
Dus ook dit ging ik gewoon proberen. Daarbij ging ik door de klassieke fases die ik doormaak bij iets uit mijn comfortzone:
“Pfff kan ik gewoon let’s go, ff do-Oh mijn God, die vorige twee dichters waren vet goed en veel beter dan ik, wie ben ik wel helemaal om me aan te melden??-niks ervan dat terugkrabbelen met je onzekere staart tussen je benen: dit ga je doen, ook al is het kwispelen met die onzekere staart, kwispelen en gauw nou, Keemink.”
Ik meldde me twee dagen voor de deadline aan met drie gedichtjes en een korte motivatie — en kreeg vervolgens alleen een mail met vrijkaartjes voor de bekendmaking. Daar maakte ik uit op dat ik het niet was geworden maar nieuwsgierig naar het culturele klimaat van Lansingerland besloot ik wel te gaan. Toen ik binnen kwam en er exact NIEMAND van de organisatie op me af kwam èn ik ook geen enkele blik van herkenning zag bij de mensen die later het podium betraden concludeerde ik NOGMAALS dat ik het niet was geworden en was ik vooral benieuwd wie van de vijf aanmelders het dan wel was geworden.
Toen het juryrapport echter werd voorgelezen, met referenties naar ‘gedichten die raken’ en ‘meerdere doelgroepen kunnen aanspreken’ begon er toch een lichte twijfel aan mijn oordeel te ontstaan — en twee tellen later werd mijn naam genoemd.
Werd ik met mijn postpartumlijf en mijn drie maanden oude baby gewoon gemeentedichter op die vrijdagavond in januari.
Er volgde een heel scala aan nieuwe ervaringen waar ik jullie alles over zal vertellen in de Februari editie. Kneuterige glamour, zoals Nienke het laatst omschrijft, is het gemeentedichtersleven, en het past me goed — ook al is het voor mij vervlochten met bepaalde angsten en onzekerheden aangaan die ik al heel lang heb weten te vermijden in mijn comfortzone. Maar ook daarover volgende editie meer!
Eten: Classic comeback gerechten van 2024
Vin en ik zijn dol op koken en dat betekent ook dat we zeer regelmatig een nieuwe favoriet ontdekken en opnemen in de receptenroulatie. Maar omdat we ook een beetje AD(H)D-erig zijn zakt er daardoor ook veel lekkers vrij snel de vergetelheid weer in. Daarom nam ik begin dit jaar de tijd om weer wat oldies-but-goodies te bedenken die ik dit jaar weer meer wil eten.
Chipotle rice en frijoles negros
Dit heerlijke avondmaal -in dit huis liefkozend Teringveel Mexicaans genoemd- stond in 2023 niet op het menu: ik maakte de fout om op het hoogtepunt van mijn zwangerschapsmisselijkheid heel eigenwijs tòch te gaan koken en dat was een buitengewoon slecht idee. Niet alleen zaten hier veel te veel groenten en kruiden in voor tijdens mijn Beige Foods Only Tolerantie van dat moment, na twee uur boven de pannen hangen kreeg ik geen enkele hap meer weg en was ik wel ff genezen.
Maar goed, we zijn er weer, het is fantastisch, groenterijk, smaakvol en comforting, dus we gaan er weer voor hier. Als Grace ligt te slapen of even vermaakt wordt door iemand anders kan ik dit prima bereiden — en kunnen we er zo 2 of 3 avonden van eten.
Coffee brownie cookies with sea salt
Vriendin en culinaire goeroe Monique deelde dit koekjesrecept ooit en ik heb het jarenlang als zoet succesnummer ingezet. Voor elke luie zondag, traktatie op werk en pot luck kwamen deze koekjes uitstekend van pas: Zoet, zacht, vleugje koffie en een crunch van de gecracklede bovenkant en de zoutvlokken. Perfectie, en heel belangrijk voor deze niet-exacte bakker: supermakkelijk.
Chloe’s Kitchen aubergine pastasaus
Ik vergeet altijd de munt toe te voegen maar dan nog issue geweldig, deze vegan pastasaus uit het kookboek Chloe’s Vegan Italian Kitchen. Je roostert de aubergines in de oven, schept het zachte vruchtvlees uit en gooit dat met zongedroogde tomaat en nog wat andere dingen in de blender en tada: een geweldige plantaardige pastasaus. Geroosterde pijnboompitjes eroverheen en klaar is Kees.
Alison Roman’s bietjes met yoghurt en bosui
Alison Roman is een van mijn favoriete receptenmakers: alles is heel veggie-forward en makkelijk om te maken. Mijn exemplaar van haar kookboek Dining In zit vol met post-is en aantekeningen, en toen we nog in Den Haag woonden zette ik regelmatig een hele tafel vol met al haar groentegerechten zoals de aubergines met knoflookwalnootjes, de half rauw-half geroosterde wortelsalade en deze bietjes. Heel makkelijk, lekker en goed voor je ijzergehalte.
Toen Vin en ik Thanksgiving gingen vieren met vrienden haalde ik deze van een Thanksgiving Foods lijstje en Vin nam deze voor zijn rekening als bakker van ons beiden…en ze zijn geweldig.
Sindsdien maakt Vin ze ook voor kerst maar ook regelmatig voor bij een soepje; ze zijn precies goed stevig en kruimelig tegelijk.
Pop Cultuur: de fijnste lo-fi playlists op Youtube
Fun fact: babytjes slapen goed met white noise op de achtergrond. Dat betekende dat zodra Grace hier haar entree maakte onze Spotify gekaapt werd; niet zozeer met Frozen of K3, maar wel door de 3 Hour White Noise van Eriksson op mijn iPad, waardoor ik op mijn telefoon geen Spotify kon gebruiken tijdens het kolven, schrijven of anderszins Pomodoro-en want je kan maar 1 apparaat tegelijk be-Spotifyen.
Maar raw-dogging life is niets voor mij: ik heb at all times een soundtrack of pratende mensen in mijn oren nodig. Dus in plaats van Spotify ging ik op Youtube muziek aan zetten en wat een treasure trove aan oddly and hilariously specific themed muziek vind je daar. Je kan het zo gek niet bedenken qua stemming, situatie, gevoel, thema of plot — en er is muziek voor.
Geloof je me niet?
Hier ben je een slechterik in de 19e eeuw die heeft gewonnen, hier staat vintage jazz aan in de kamer naast jou terwijl het regent, je zit in Ratatouille (ja de Disneyfilm), je zit ‘s avonds in de Oxford bieb te studeren. Oh, of je bent een beer (deze is perfect voor koken tijdens de herfst trouwens).
Nou, ik ben er toen lekker helemaal in gedoken. Mijn favorieten op een rijtje:
Lord of the Rings lo-fi beats: ik wist niet dat ik dit nodig had tot ik er tegenaanliep maar dit is echt heerlijk luisteren terwijl je schrijft, kookt, whatever. Staat hier nu bijna elke dag aan. (mocht je sentimentele gevoelens hebben wat Harry Potter betreft -snap ik!- en aan je trekken willen komen zonder dat JK Rowling nog aan je verdient tijdens haar verbijsterende kruistocht tegen transvrouwen, luister dan lekker naar Harry Potter lo-fi radio)
Finding Nemo ambiance 1-hour: niet per se lo-fi maar wel intens rustgevend, zowel de muziek als de animatie.
Taylor Swift’s 1989 but lo-fi: zelfs ook al is Midnights heel erg goed blijft 1989 mijn favoriete album. Ben je meer een folklore-girlie? Daar is de lo-fi variant ook heel mooi van!
En ik vind dit gewoon HEEL erg grappig:
(Note: inmiddels hebben we de ommeswitch gemaakt naar de 10-uur durende white noise op Youtube, kan het iedereen aanraden.)
(Note pt II: Ja, wij hebben ook Youtube Premium. Ik zou alles opgeven behalve Spotify en Youtube als het moest.)
Tot slot
Goed, het is dan wel april maar ik vind het best een leuke januari-nieuwsbrief geworden; ik hoop jullie ook!
Ik ben nog aan het stoeien met het hele concept hier op de Substacks. Ik vind dit format leuk maar zoals je kunt afleiden aan het feit dat ik hem pas in januari plaats stop ik er een hoop liefde en tijd in. (Er zit ongeveer 10 uur aan schrijven en herschrijven in deze nieuwbrief totaal.) De vraag is dan ook hoe frequent en consistent ik dit kan doen, zeker wanneer ik over letterlijke en luttele weken weer mijn normale grotemensenbaan ga doen, maar we gaan het zien.
Toch heb ik wel het Paid Subscription model ook aangezet, en wel om het volgende:
Ik heb lang nagedacht over de combinatie van slow content, paid content en een langgekoesterde droom om het allemaal nog wat filantropischer in te zetten.
Als jullie me al langer volgen dan weten jullie dat ik een aantal keer e-boekjes heb gemaakt waarvan de opbrengsten volledig naar goede doelen gingen zoals Because We Carry en de Haagse dierenvoedselbank. Ik heb mezelf daarom het doel gezet om dit jaar te verdienen met schrijven en dit allemaal te doneren aan goede doelen.
Because money talks, and I want it to say:
I’m here, I care and I work for a better world.
Daarom heb ik besloten om een deel van mijn content in betaalde formatjes te gieten, maar ook bij gratis content de mogelijkheid er altijd bij te zetten dat je een euro/twee euro/vijf euro kunt doneren. Mijn Paypal vind je hier, dit is een open Tikkie en je kunt ook betaald lid worden van mijn Substack, waar ik de meer persoonlijke content (bijv over borstvoeding, mijn echt goede voornemens en mijn andere intiemere overpeinzingen) wil plaatsen. Ik zet alles opzij en wil per kwartaal alles overmaken over naar goede doelen zoals (bijvoorbeeld aankomende juli) Plant een Olijfboom, Unicef en Save the Children.
Ik heb het zo belachelijk goed (wij in Nederland hebben het zo belachelijk goed) en de rest van de wereld verdient zoveel meer goeds dan dat ze krijgen. Daar wil ik met m’n schrijven iets voor doen. Je mag daaraan meedoen als je mijn content graag leest, maar uiteraard moet je niks. ;-)
Liefs!