ถึงเด็กๆในกรุงเทพมหานคร ผมเสียใจที่ผู้ปกครองพวกคุณมีแนวคิดแบบนิวนอร์มอลบังคับให้เด็กสวมหน้ากากอนามัย และทำให้พวกคุณหวาดกลัวเด็กและผู้ใหญ่คนอื่นๆโดยมองว่าพวกเขาอันตราย ผมเคยเห็นพวกคุณถอดหน้ากากวิ่งเล่นในสวนอย่างสนุกสนาน แต่ก็ถูกพ่อแม่ตำหนิและบังคับให้คุณใส่หน้ากาก ทำให้คุณร้องไห้เพราะความเจ็บปวด.
ผมพยายามหลายครั้ง ทั้งพิมพ์เอกสาร ทั้งบอกกล่าว รวมถึงการแปะคิวอาร์รอบๆเมือง เพื่อให้ข้อมูลทั้งภาษาไทยและอังกฤษ.
ผมรู้สึกไม่สบายใจที่ช่วยอะไรไม่ได้ ตอนที่เห็นดวงตาที่เศร้าหมองและสับสนของพวกคุณ มันไม่ใช่ที่ของผมที่จะไปบอกผู้ปกครองเหล่านั้นว่าควรทำอะไร แต่ผมก็หยุดคิดไม่ได้เพราะผมต้องทนเห็นการบังคับ/ทารุณกรรมเด็กในที่สาธารณะทุกวัน.
ผมหวังว่าในอนาคตพวกคุณจะก้าวผ่านความบอบช้ำทางจิตใจที่คุณประสบ และการเติบโตในครอบครัวนิวนอร์มอลนี้ได้ ผมหวังว่าพัฒนาการทางความคิดของคุณจะฟื้นตัว และคุณสามารถเรียนรู้และพัฒนารูปแบบการพูดได้.
หวังว่าคุณเรียนรู้ที่จะยิ้มให้แก่ผู้อื่น และหลุดพ้นพันธนาการความเป็นทาสจากครอบครัวที่บังคับคุณ.
ผมเสียใจสำหรับภาวะสุขภาพในระยะยาวที่อาจเกิดขึ้น ซึ่งเป็นผลมาจากการที่คนแปลกหน้าสวมหน้ากาก แต่งกายเป็นหมอและพยาบาลฉีดผลิตภัณฑ์พันธุกรรมบำบัดที่ไม่ผ่านการทดลองให้กับพวกคุณ.
โลกนี้มีคนมากมายหลายประเภท มีทั้งคนดีที่พยายามอย่างหนักเพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลง, คนที่ยืนดูเฉยๆ เป็นคนดีแต่ขี้ขลาดเกินที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลง และกลุ่มลัทธินิวนอร์มอลซึ่งก็คือประชากรส่วนใหญ่ตั้งแต่เดือนมีนาคม2020ที่ทำตามคำสั่งของปีศาจ.
พวกเผด็จการจะไม่หยุดสร้างความกลัวเด็ดขาด ไม่ต้องมองหาความจริงจากสื่อไหนๆ ให้เชื่อในสัญชาตญาณและทำตามความรู้สึกของคุณ.
นิโคลัส ครีด (นักเขียนอิสระ) หากคุณสนใจสนับสนุนงานเขียน สามารถบริจาคคริปโตได้ที่
BTC: 39CbWqWXYzqXshzNbosbtBDf1YoJfhsr45
XMR:86nUmkrzChrCS4v5j6g3dtWy6RZAAazfCPsC8QLt7cEndNhMpouzabBXFvhTVFH3u3UsA1yTCkDvwRyGQNnK74Q2AoJs6Pt